Pengiktirafan Islam sebagai agama Persekutuan tidak perlu dipertikai meskipun tiada perkataan rasmi
PERUNTUKAN Islam agama bagi Persekutuan di bawah Fasal (1) Perkara 3, Perlembagaan Persekutuan wajar dikekalkan dalam bentuk sedia ada, kata Menteri di Jabatan Perdana Menteri, Datuk Seri Jamil Khir Baharom, ketika menjawab persoalan di Parlimen minggu lalu.
Jamil berkata, pindaan perkataan ‘agama rasmi bagi Persekutuan’ akan menyempitkan keluasan skop pemakaian peruntukan itu menjadikan agama Islam terhad kepada upacara rasmi, ritual dan keagamaan semata-mata.
Beliau berkata, cadangan meminda peruntukan Islam di bawah Fasal 1 Perkara 3 Perlembagaan Persekutuan juga perlu mengambil kira tujuan dasar di sebalik pindaan itu dan implikasinya kepada perundangan negara.
Penafsiran bagi Perkara 3 Perlembagaan Persekutuan ini adalah jelas dan sudah diputuskan oleh beberapa kes di mahkamah. Namun, masih ramai yang salah faham Perkara 3 ini dengan menyatakan Islam agama rasmi negara sedangkan perkataan rasmi tidak wujud dalam Perkara 3.
Oleh itu, pendekatan yang benar ialah Islam agama bagi Persekutuan bukan agama rasmi Persekutuan. Dalam konteks ini, Islam haruslah diberi makna sebenar bukan makna yang dimahukan sesetengah golongan.
Dalam kes Lina Joy melawan Majlis Agama Islam Wilayah Persekutuan, Hakim Mahkamah Persekutuan, Ahmad Fairuz, memberi makna Islam bukan himpunan dogma dan ritual tetapi juga satu cara hidup yang lengkap merangkumi semua bidang aktiviti manusia, persendirian dan awam, perundangan, politik, ekonomi, sosial, budaya, moral atau kehakiman.
Kes Meor Attiqurrahman melawan Fatimah Sihi pula, Hakim Mohd Noor memutuskan, Islam adalah agama bagi Persekutuan tapi agama lain boleh diamalkan dalam aman dan damai. Islam adalah agama utama antara agama lain yang dianuti di negara seperti Kristian, Buddha dan Hindu.
Islam bukan setaraf dengan agama lain, bukan duduk berganding bahu dengan agama lain atau berdiri sama tegak. Ia duduk di atas, berjalan dulu, terletak di tempat medan dan suaranya lantang kedengaran.
Islam ibarat pokok jati. Tinggi, teguh dan terang. Jika bukan sedemikian, Islam bukanlah agama bagi Persekutuan, tetapi adalah salah satu antara beberapa agama yang dianuti di wilayah ini dan setiap orang bebas mengamalkan agama dianuti. Tiada lebih antara satu sama lain.
Dengan mengatakan Islam agama rasmi akan merendahkan martabat dan kedudukan Islam sedangkan ia tidak langsung bersandarkan nas perundangan yang betul. Kesilapan pemimpin pada masa lalu dalam mentafsir Perkara 3 tidak sepatutnya terus menghantui kita pada zaman ini kerana sudah diperjelaskan melalui penghakiman diputuskan oleh mahkamah.
Sejarah mendapati kedudukan Islam amat tinggi walaupun sebelum kedatangan penjajah seperti tercatat dalam Batu Bersurat Terengganu, Undang-Undang 99 Perak dan Kanun Melaka.
Banyak lagi dokumen yang boleh menyokong penemuan ini yang menjurus kepada pengamalan Islam sebagai suatu sistem masyarakat tersusun bagi rakyat di Tanah Melayu ketika itu.
Kedudukan istimewa Islam dalam Perlembagaan Persekutuan adalah kesinambungan apa yang ada sebelum Perlembagaan Persekutuan ditulis. Ia tidak tiba-tiba muncul ketika negara merdeka. Ia juga hasil perbincangan antara kaum atau kontrak sosial.
Sebelum merdeka orang bukan Melayu dianggap ‘British subjects’ kerana British membawa mereka ke Tanah Melayu untuk kepentingan British.
Tatkala rundingan untuk mendapat kemerdekaan bagi tanah Melayu, isu kewarganegaraan orang bukan Melayu timbul dan pihak British keberatan untuk menerima ‘British subjects’ ini. Atas sifat toleransi, orang Melayu bersetuju menerima bukan Melayu menjadi warga negara Tanah Melayu.
Syaratnya, kedudukan istimewa orang Melayu, Raja-Raja Melayu dan Islam terpelihara. Sebab itu banyak peruntukan Perlembagaan bagi memelihara keistimewaan orang Melayu, memelihara kedaulatan Raja-Raja Melayu dan mempertahankan agama Islam.
Penulis ialah Presiden Persatuan Peguam Peguam Muslim Malaysia (PPMM
